نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای اندیشه سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی

2 دانشیار علوم ‌سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

نظریه ترقی مشروطه که به­درستی «آستانه جدید» ایران نام گرفته‌‌است، قصد داشت تا باتحدید دولت درایران، اساس مشروطیت را بنانهد. اما واقعه مشروطه دیری نپائید و ازدل آن«بلیه عظما»، سلطنت رضاشاهی شکل‌گرفت. این‌که چرا آمال بزرگ روشنفکران­ ومشروطه‌خواهان یکسره بر­باد رفت و نیز واقعیت تاریخی که‌ایران را به ­لبه پرتگاه رسانید و همگان‌را متقاعد کرد که برای نجات کشور، دولت مقتدر مرکزی تأسیس شود، که ‌البته چنین هم نشد، مسئله ‌این نوشتار است. «ایضاح منطق شکست» ‌این نظریه، از طریق بررسی نسبت نظام فکری‌ این دوره با سنت‌اندیشگی در ایران از سویی و‌اندیشه تجدد اروپایی از سوی دیگر، امکان‌پذیراست. این‌که نظریه مشروطه‌‌خواهی در ارتباط باواقعیت تاریخی چه‌وضعی پیداکرد و چه پیامدهایی از‌این وضع عاید ایران شد، هدف اصلی‌ این‌مقاله ‌است. نظریه ترقی-مدرنیزاسیون درایران، بابرداشتی سطحی‌از «فراروایت دانش مطلق»، که در ­تقابل با «روایت»‌های سنتی در­اروپا، دارای مبانی معرفتی نویی بود، سعی در ­تأسیس تجدد بر ­اساس مظاهر آن‌ اندیشه کرد. مقوله آزادی نیز ذیل‌ اندیشه ترقی طرح شده ‌است. آنان، با تقلیل «فراروایت رهایی»‌ اندیشه روشنگران اروپایی، آن‌را صرفا به آزادی از استبداد فروکاستند. یافتن مشروعیت ‌این نهادهای نو در سنت، منجر به شکل‌گیری الگوی بازگشتی از منطق تحول ساختار‌ اندیشه سیاسی در ایران معاصر شد که رویدادهای سیاسی نیز لاجرم با آن انطباق داشت.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Lack of Historical Struggle and Defeat of Constitutionalism in Iran (Mashroutiat)

نویسندگان [English]

  • Davoud Paran 1
  • Shoja Ahmadvand 2

1 Ph.D Student of Political Thought, Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran

2 Associate Professor, Department of Political Sciences, Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran

چکیده [English]

The theory of progress of constitutionality(Mashroutiat) which was aptly named “the new threshold” was aimed to lay the basis for constitutionalism by limiting the State. But the constitutionality didn’t last long and “the great misfortune” of the King Reza was formed out of it. Our question in the present research is the reason why all the great hopes of the constitutionalists and the intellectuals ran to waste and the historical reality that brought the country to the verge of destruction convinced the people that a central authoritarian state should be created. The explanation of the failure of the theory of progress is possible through the study of the relation between this era’s thought system, the thought tradition in Iran and the thought of the European Modernity. The fact that what eventually was the end of this thought system of constitutionalism in relation to the historical reality and consequences it had for Iran is the main aim of this article. The theory of progress-modernization in Iran had totally new epistemic foundations in comparison with the traditional “narratives” in Europe tried to constitute the Modernity on the basis of the western thought’s appearances. By reducing “the Metanarrative of Emancipation” in the thought of the European intellectuals they reduced that to freedom from despotism. Trying to find the legitimacy of these new institutions in tradition led to the formation of a returning model of the logic of transformation of the structure of political thought in Iran with which the political events conformed necessarily.

کلیدواژه‌ها [English]

  • the Theory of Progress
  • the Old Thought
  • Historical Struggle
  • Alliance of Forces
  • the Metanarrative of Knowledge
اشرف، احمد (1359)، موانع رشد سرمایه‌داری در ایران؛ دوره قاجاریه، تهران: زمینه.
اشرف، احمد (1388)، طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران، تهران: نیلوفر.
افشار، ‌ایرج (1356)، مجله یغما، تقی‌زاده و ظل‌السلطان، شماره‌های 349 و 350.
اقبال آشتیانی، عباس (1328)، حجه الاسلام حاج سید محمدباقر شفتی، مجله یادگار، سال پنجم، شماره دهم، خرداد.
آجودانی، ماشاءالله (1382)، مشروطه ایرانی، تهران: اختران.
آخوندزاده، میرزا فتحعلی (1359)، مکتوبات کمال‌الدوله، به اهتمام علی‌هصغر حقدار، تهران: باشگاه ادبیات.
آخوندزاده، میرزا فتحعلی (1963)، الفبای جدید و مکتوبات، باکو: نشریات فرهنگستان علوم جمهوری شوروی سوسیالیستی آذربایجان.
آدمیت، فریدون (2535)، ‌ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران، تهران: پیام.
الگار، حامد (2536)، دین و دولت در ایران، نقش علما در دوره قاجار، ترجمه ابوالقاسم سری، تهران: توس.
تقی‌زاده، حسن (1390)، مقالات تقی‌زاده، زیر نظر‌ایرج افشار، تهران: توس.
تنکابنی، میرزا محمد (بی‌تا)، قصص‌العلما، تهران: کتابفروشی علمیه اسلامیه تهران.
توکویل، آلکسی دو (1391)، انقلاب فرانسه و رژیم پیش از آن، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: مروارید.
توکویل، آلکسی دو (1393)، تحلیل دموکراسی در امریکا، ترجمه رحمت‌الله مقدم مراغه‌ای، تهران: علمی و فرهنگی.
تیموری، ابراهیم (1363)، عصر بی‌خبری یا تاریخ امتیازات در ایران، تهران: اقبال.
جهانگیر میرزا (1384)، تاریخ نو، به اهتمام عباس اقبال، تهران: علم.
خاطرات احتشام السلطنه (1367)، به کوشش سید محمدمهدی موسوی، تهران: زوار.
دولت‌آبادی، یحیی (1361)، حیات یحیی، تهران: فردوسی.
رضازاده ملک، رحیم (1377)، انقلاب مشروطیت ایران به روایت اسناد وزارت امور خارجه انگلیس، تهران: مازیار.
روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه (بی‌تا)، به کوشش فرخ سرآمد، تهران: نوین.
شاردن، ژان (1354)، سفرنامه (سیاحت‌نامه) شاردن، ترجمه محمد عباسی، تهران: امیرکبیر.
شجیعی، زهرا (1383)، نخبگان سیاسی ایران از انقلاب مشروطیت تا انقلاب اسلامی، تهران: سخن.
طالبوف تبریزی، عبدالرحیم (1394)، کتاب احمد، تهران: علمی و فرهنگی.
طباطبایی، جواد (1380)، دیباچه‌ای بر نظریه انحطاط ایران، تهران: نگاه معاصر.
طباطبایی، جواد (1385)، جدال قدیم و جدید، تهران: نگاه معاصر.
طباطبایی، جواد (1392)، تأملی در ترجمه متن‌های‌ اندیشه سیاسی جدید، مورد شهریار ماکیاوللی، تهران: مینوی خرد.
طباطبایی، جواد (1393)، تاریخ‌ اندیشه سیاسی جدید در اروپا، نظام‌های نوآئین در‌ اندیشه سیاسی، تهران: مینوی خرد.
عظیمی، فخرالدین (1374)، بحران دموکراسی در ایران 1332-1320، ترجمه عبدالرضا هوشنگ مهدوی و بیژن نوذری، تهران: البرز.
فراهانی، قائم‌مقام (بی‌تا)، منشآت، گردآورنده معتمدالدوله فرهادمیرزا، تهران: کتابفروشی علمیه اسلامیه تهران.
فرمانفرمائیان، حافظ (1370)، خاطرات سیاسی امین‌الدوله، زیر نظر‌ایرج افشار، تهران: امیرکبیر.
فروغی، محمدعلی (1382)، حقوق اساسی آداب مشروطیت دول، به کوشش علی‌اصغر حقدار، تهران: کویر.
فلور، ویلم (1366)، جستارهایی از تاریخ اجتماعی ایران در عصر قاجار، ترجمه ابوالقاسم سری، تهران: توس.
فوران، جان (1392)، مقاومت شکننده، ترجمه احمد تدین، تهران: رسا.
قزوینی، محمد شفیع (بی‌تا)، قانون قزوینی، تهران: طلایه.
کاتوزیان، محمدعلی همایون (1379)، دولت، سیاست و جامعه در ایران، ترجمه حسن افشار، تهران: مرکز.
 کاتوزیان، محمدعلی همایون (1384)، اقتصاد سیاسی ایران، تهران: مرکز.
کاسیرر، ارنست (1394)، افسانه دولت، ترجمه نجف دریابندری، تهران: خوارزمی.
کرمانی، آقاخان (1344.ق)، صدخطابه، محمدعلی صابونچی، نسخه خطی، بی‌جا، ملی: 423:5، مجلس: 485:2.
کرمانی، آقاخان (بی‌تا)، هشت بهشت، بی‌جا.
کرمانی، ناظم‌الاسلام (1377)، آگاهی، مندرج در تاریخ بیداری ایرانیان، تهران: آسمان.
گزارش‌های محرمانه وزارت امورخارجه انگلیس درباره انقلاب مشروطه ایران، کتاب آبی (1362)، به کوشش احمد بشیری، جلد سوم، تهران: نو.
لاندلن، شارل دو (1347)، تاریخ جهانی، جلد دوم، از قرن شانزدهم تا عصر حاضر، ترجمه احمد بهمنش، تهران: دانشگاه تهران.
لمبتون، آن کاترین سواین (1362)، مالک و زارع در ایران، ترجمه منوچهر امیری، تهران: علمی و فرهنگی.
لیوتار، ژان فرانسوا (1394)، وضعیت پست مدرن (گزارشی درباره دانش)، ترجمه حسینعلی نوذری، تهران: گام نو.
ماکیاوللی، نیکولو (1394)، گفتارها، ترجمه محمدحسن لطفی، تهران: خوارزمی.
ماکیاوللی، نیکولو (1395)، شهریار، ترجمه داریوش آشوری، تهران: آگه.
مالپاس، سایمون (1388)، ژان-فرانسوا لیوتار، ترجمه بهرنگ پورحسینی، تهران: مرکز.
متمم قانون اساسی مشروطه، اصل دوم، مورخ 29 شعبان 1325 هجری قمری، بازیابی ‌در http://rc.majlis.ir/fa/law/show/133414
 مراغه‌ای، زین‌العابدین (1378)، سیاحت‌نامه ابراهیم بیگ، تهران: محور.
مستشارالدوله، میرزا یوسف‌خان (1392)، رساله موسوم به یک کلمه، به اهتمام علیرضا دولتشاهی، تهران: بال.
مستوفی، عبدالله (1384)، شرح زندگانی من، تهران: زوار.
مور، برینگتون (1395)، ریشه‌های اجتماعی دیکتاتوری و دموکراسی، ترجمه حسین بشیریه، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
ناطق، هما (1984)، «در معرفی یک سند یا مشروطه مشروعه»، نقل از زمان نو، شماره 3، پاریس.
ناظم‌الدوله، میرزا ملکم‌‌خان (1394)، رساله‌های میرزا ملکم‌خان ناظم‌الدوله، گردآوری و مقدمه: حجت‌الله اصیل، تهران: نی.
نامه تنسر به گشنسپ (1354)، به تصحیح مجتبی‌ مینوی، تهران: خوارزمی.
نائینی، محمدحسین (بی‌تا)، تنبیه‌الامه و تنزیه المله، مقدمه و توضیحات محمود طالقانی، تهران: شرکت سهامی انتشار.
نوری، شیخ فضل‌الله (1390)، رساله حرمت مشروطه، مندرج در رسایل مشروطیت، زرگری‌نژاد، غلامحسین، جلد اول، تهران: موسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی.
ورهرام، غلامرضا (1385)، نظام سیاسی و سازمان‌های اجتماعی ایران عصر قاجار، تهران: معین.
هابز، توماس (1387)، لویاتان، ترجمه حسین بشیریه، تهران: نی.
ادب (20ربیع‌الاول سال 1324ه.ق)، ش 186.
ایرانشهر (سال 1924.م)، شماره‌های 2-7.
تربیت (سال 1318ه.ق)، شماره‌های 212و1-2.
تمدن (17ذی‌الحجه سال 1324.ق)، شماره 1.
حبل‌المتین (سال 1313ه.ق)، شماره 9 و(سال1343ه.ق، 1924.م.) شماره‌های 3 و 10 و شماره‌های 6 و 13.
کاوه (سال 1334ه.ق)، شماره‌های 7-1.
Althusser. Louis (2000), Machiavelli and Us, Translated with an Introduction by Gregory Elliott, London: Verso.
Alvesson, Mats and Skoldberg, kaj(2009), Reflexive Methodology, New Vistas for Qualitative Research, Second Edition, London: Sag Publications Ltd.
Amanat, Abbas (January- March 1993), “Rusian Intrusions: Reflections of a Qajar Statesman on Eurupean Expension”, Journal of American Oriental Society, 113, No. 1, Pp. 35-57.
Foucault, Michel (1990), the History of Sexuality, Volume 2, Translated by Robert Hurley, New York: Randome House Inc.
Gietzen. Garett (2010), “Jean-François Lyotard and the Question of Disciplinary Legitimacy”, Policy Futures in Education, April; vol. 8, 2.
Machiavelli. Niccolo (2007), History of Florence and of the Affairs of Italy, With an Introduction by Hugo Albert Rennert, Pennsylvania: The Pennsylvania State University.
Weber, max (1978), Economy and society, An outline of Interpretive sociology, Edited by Guenther Roth and Claus Wittich, Volume 1, California: Untversity of California Press.
Wolin. Sheldon S. (2004), Politics and Vision: Continuity and Innovation in Western Political Thought, New Jersey: Princeton university press.