احمد گل محمدی؛ نصیر عبادپور
چکیده
از دیدگاه نهادگرایانه، توسعه سیاسی اساساً به‌عنوان فرایند نهادینهترشدن قدرت سیاسی در قالب نهاد دولت تعریف-می‌شود که نهادینهترشدن «کسب قدرت سیاسی» یکی از شاخص‌های آن است. در این نوشتار تحول توسعه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران ازلحاظ فرایند نهادینهترشدن کسب قدرت سیاسی بازشناسی‌می‌شود تا نشان‌داده‌شود که دشواری‌های ...
بیشتر
از دیدگاه نهادگرایانه، توسعه سیاسی اساساً به‌عنوان فرایند نهادینهترشدن قدرت سیاسی در قالب نهاد دولت تعریف-می‌شود که نهادینهترشدن «کسب قدرت سیاسی» یکی از شاخص‌های آن است. در این نوشتار تحول توسعه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران ازلحاظ فرایند نهادینهترشدن کسب قدرت سیاسی بازشناسی‌می‌شود تا نشان‌داده‌شود که دشواری‌های این بعد از توسعه سیاسی در ایران چه بوده‌است. تحلیل مضامین داده‌های گردآوری‌شده به روش اسنادی، حکایت‌ازآن‌دارد که فرایند نهادینهترشدن کسب قدرت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران دو دشواری عمده داشته-است. یکی از آن دشواری‌ها با مناقشات پایدار برسر «هویت» مدعیان کسب قدرت پیوند دارد که مناقشه برسر هویت شخصیت‌های حقیقی و حقوقی (ازجمله تشکلات سیاسی و شبه‌سیاسی) را دربرمی‌گیرد. دشواری دوم هم با مناقشه برسر «فرایند کسب قدرت سیاسی» (ازجمله صلاحیت، نظارت و رای‌گیری) مرتبط‌است. هرچند موانع فراوانی برسر دست‌یابی به اسناد معتبر و گوناگون که دربرگیرنده داده‌های ارزشمند و مرتبط با دشواری‌های ذکر شده، وجود داشته-است اما یافته‌های این پژوهش می‌تواند هم انگیزه‌های نیرومندی برای گردآوری داده‌های بیشتر و انجام پژوهش‌های غنی‌تر فراهم‌سازد و هم منظرهای متفاوتی برای یافتن راهکارهای موثرتر درراستای تعدیل دشواری‌ها و موانع نهادینه-ترشدن فرایند کسب قدرت سیاسی عرضه‌کند.انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران بی‌گمان با توسعه سیاسی نسبت دارد و این نسبت از دیدگاه‌های گوناگون کم‌وبیش بررسی شده‌است
