سیاستگذاری عمومی
در باب حکمرانی، یک مفهوم و دو مضمون؟

مجید وحید؛ کریستیان وِلو

دوره 10، شماره 39 ، آبان 1403، ، صفحه 149-170

https://doi.org/10.22054/tssq.2025.80420.1539

چکیده
  وجه نظر ما در این مقاله ایضاح این واقع است که پاره­ای از مهم­ترین مفاهیم علوم اجتماعی و انسانی آنگاه‌ که وارد ایران می­شوند از مضمون اصلی خود خالی شده و مضمونی دیگر، متفاوت و حتی متغایر، می­یابند. حکمرانی در این شمار جای دارد. این مفهوم که اکنون بر زبان­های زیادی، چه در میان حکومت­گران و چه در میان نخبگان دانشگاهی و غیردانشگاهی، ...  بیشتر

کنترل و هدایت جمعیت در قالب نهادها و تکنیک‌های جدید حکمرانی در ایران (از عباس میرزا تا رضاشاه)

حجت کاظمی؛ هادی کشاورز

دوره 6، شماره 24 ، بهمن 1399، ، صفحه 103-139

https://doi.org/10.22054/tssq.2020.41016.685

چکیده
  تلاش برای کنترل و هدایت جمعیت در هر جامعه توسط قدرت و حکومت از طریق نهادها و تکنیک‌های جدید حکمرانی، یکی از بحث‌های مدرنی است که ابتدا به­وسیله فوکو مطرح شد و توسعه یافت. قدرت با هدف قراردادن افراد و جمعیت برای رفع نیازهای خود، تکنیک‌ها و نهادهایی را طراحی می‌کند که ضمن مرئی کردن افراد، کنترل و هدایت آنها در جامعه را افزایش دهد. ...  بیشتر

تکوین حکمرانی متمرکز در ایران از منظر جغرافیای سیاسی در سدۀ معاصر

احسان لشگری تفرشی

دوره 4، شماره 16 ، اسفند 1397، ، صفحه 39-72

https://doi.org/10.22054/tssq.2019.9591

چکیده
  پس از روی کار آمدن رژیم پهلوی با شکل­گیری نظام حکومتی ملت پایه در ایران تنها الگوی حاکم در اداره سرزمین در ایران از منظر توزیع قدرت فضایی، نظام حکومتی متمرکز و یا بسیط بوده است. در شناخت علل تداوم الگوی حکمرانی متمرکز در ایران در سدۀ اخیر مباحث متعددی از منظر جامعه­شناسی و علوم سیاسی مطرح شده است. لیکن فرایندهای سیاسی از جمله نظام ...  بیشتر