TY - JOUR ID - 11257 TI - تبیین رابطه ساخت سیاسی و توسعه سیاسی در دوران پهلوی اول براساس مدل برنارد کریک JO - دولت پژوهی JA - TSSQ LA - fa SN - 2476-2806 AU - منشادی, مرتضی AU - اکبری, سارا AD - دانشیار علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد AD - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد Y1 - 2020 PY - 2020 VL - IS - SP - 179 EP - 214 KW - دولت مطلقه KW - توسعه سیاسی KW - پهلوی اول KW - مجلس شورای ملی KW - مدل‌کریک DO - 10.22054/tssq.2020.11257 N2 - توسعه سیاسی در معنای گسترش مشارکت و رقابت ایدئولوژیک در عرصه زندگی سیاسی، دست‌کم در سطح نخبگان، نیازمند تشکیلات، سازمان‌ها و وقوع تحولاتی در ساختار جامعه سنتی است. برنامه­های نوسازی در دوره پهلوی اول زمینه تحولات سیاسی اجتماعی را فراهم آورد و تا اندازه­ای شرایط برای رقابت سیاسی و مشارکت فراهم شد. اما پیدایش ساخت دولت مطلقه، مانع عمده­ای بر سر راه گسترش مشارکت و رقابت ایجاد کرد و موجب بازتولید اقتدارگرایی گردید. این نوشتار می‌کوشد با تکیه بر متن مذاکرات مجالس ششم تا دوازدهم شورای ­ملی و با مبنا قرار­دادن این امر که نوع دولت و نظام سیاسی ارتباط مستقیمی با تحقق یا عدم ­تحقق توسعه ­سیاسی دارد، مفهوم توسعه ‏سیاسی را در دوره پهلوی اول ­(1320-1304) مورد بررسی قرار دهد. نگارند‏گان با گزینش مدل «برنارد کریک»، به بازنمایی مفهوم توسعه ­سیاسی در متن مذاکرات مجالس شورای ­ملی این دوره و در پرتو توصیف بافتار تاریخی، پرداخته‌اند. بازخوانی متن مذاکرات براساس مدل کریک حکایت از آن دارد که ساخت دولت در کنار حضور مجلس فرمایشی که در موارد یازده‌گانه مدل مورد بررسی، بر مطلقه ‌بودن ساخت دولت صحه‌ می‌گذارد، می‌تواند به‌عنوان یکی از دلایل اصلی ناکامی توسعه سیاسی مورد توجه قرار گیرد. UR - https://tssq.atu.ac.ir/article_11257.html L1 - https://tssq.atu.ac.ir/article_11257_75dcdfbdff49d97bcf22a9c102ec2110.pdf ER -