حکمرانی خوب در دولت‌های محلی: تمرکز‌زدایی

سید هادی زرقانی؛ ابراهیم احمدی

دوره 5، شماره 19 ، آذر 1398، ، صفحه 107-138

https://doi.org/10.22054/tssq.2019.18074.234

چکیده
  امروزه حکمرانی خوب در مقیاس وسیعی از سطح محلی تا بین‌المللی به‌کار برده می‌شود. در ‌این بین سطح محلی داری اهمیت ویژه­ای است. با توجه به مشخصه‌هایی چون اصل تمرکز‌زدایی، ساختار دموکراتیک، برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری محلی‌‌گرا و مردم‌نهاد، افزایش نقش نهادهای غیر‌دولتی و جامعه مدنی، توجه به منافع عام مردم، توزیع فرصت‌ها و برقراری ...  بیشتر

بررسی پیامدهای خودگردانی محلی استان های جمهوری اسلامی ایران

ظهیر علی مرادی

دوره 5، شماره 17 ، خرداد 1398، ، صفحه 57-95

https://doi.org/10.22054/tssq.2019.37139.582

چکیده
  الگوی سازماندهی غیرمتراکم استان­های جمهوری اسلامی ایران درکنار تنوع خدمات عمومی و تفاوت­های اقلیمی، قومی، فرهنگی و مذهبی، کشور را با مشکلات متعددی روبه­رو نموده است. این واقعیت بر همگان آشکار است که تمرکززدایی یکی از اقدامات مؤثر بر توسعة کشورها محسوب می­شود، با این حال اجرای سیاست‌های تمرکززدایی در سطح استان­های ج.ا. ایران ...  بیشتر

نقد و بررسی عملکرد شوراهای اسلامی شهر در ایران

کیومرث اشتریان؛ حسن کریمی فرد

دوره 2، شماره 7 ، آذر 1395، ، صفحه 95-132

https://doi.org/10.22054/tssq.2016.6780

چکیده
  یکی از مهم‌ترین نهادهای ایران در زمینه تمرکززدایی و توسعه متوازن مبتنی بر ویژگی‌های فضایی ـ جغرافیایی، شوراهای اسلامی شهر و روستا می‌باشند. در جمهوری اسلامی ایران، شوراهای اسلامی شهر از سال 1378 تشکیل شده‌اند و از تاریخچه نسبتاً کوتاهی برخوردار هستند. با ارزیابی چهار دوره‌ای که از تشکیل شوراهای اسلامی شهر می‌گذرد می‌توان به عملکرد ...  بیشتر